Καιρό τώρα ένα συγκεκριμένο σημείο στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, «φώναζε» ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας κυρίαρχης αδιαφορίας για τον δημόσιο χώρο. Εκεί που η Κολοκοτρώνη συναντά τη Λεκκα, σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, σε ένα τρίστρατο, υπήρχε μια γωνία πεζοδρομίου με ένα δέντρο να πολεμάει να επιζήσει ανάμεσα σε παρκαρισμένα οχήματα, μηχανάκια, σκουπίδια. Ένα από τα πολλά μικρά σημεία της πόλης μας, που έχουν την τύχη να θεωρούνται «ανοίγματα» στον πυκνό αστικό ιστό, σχετικά πλατιά πεζοδρόμια με κάποια σχετική θέα , αλλά και την ατυχία ταυτόχρονα, λογω αυτής της ιδιότητας τους, να χρησιμοποείται σαν παρκινγκ αυτοκινήτων και μηχανών, μαζί με ογκώδη σκουπίδια που απεκλειαν κυριολεκτικά την διέλευση, οδηγούσαν τους πεζούς στην άσφαλτο με όποιους κινδύνους αυτό φέρει .
Eτσι λοιπόν, οι atenistas act, απόφάσισαν να δείξουν, πως ένας τέτοιος παραμελημένος μικρός δημόσιος χώρος, μπορεί να μεταλλαχθεί σε έναν «τόπο». Σε έναν τόπο που να μπορεί να «κατοικηθεί» από τους πεζούς και τους περιπατητές της πόλης. Σε έναν τόπο που να προσφέρει τη δυνατότητα της παθητικής αναψυχής, της στάσης, της παρατήρησης, της συνεύρεσης και της κοινωνικοποίησης. Σε ένα χώρο που να μπορεί να αμυνθεί απέναντι στο αυτοκίνητο , το μηχανάκι, το σκουπίδι. Με βάση τη μικρή μουριά – που προυπήρχε και άντεξε ως εκ θαύματος τόσο καιρό- χτίσαμε την επέμβασή μας. Αρχικά προστέθηκε χώμα και δεντρολίβανα στη δενδροδόχο κι ακολούθησε σημειακή επέμβαση με την τοποθέτηση μια διάταξης πάγκων που να λειτουργούν προστατευτικά ως προς το δένδρο, να προσφέρουν τη δυνατότητα στάσης στον πεζό και να αποτρέπουν , όσο γίνεται, την κατάληψη του χώρου από τροχοφόρα και σκουπίδια, αφήνοντας παράλληλα τη διάβαση τυφλών ανεμπόδιστη και ελεύθερη.
Ένα παγκάκι και ένα δένδρο. Αυτά χρειάζονται για να γεννηθεί ένας «τόπος». Και υπάρχουν πολλά σημεία στη πόλη μας , που με μια μίνιμουμ σημειακή παρέμβαση , θα μπορούσαν να αποδώσουν το μάξιμουμ για τη γειτονιά, τον πεζό, τον επισκέπτη αυτής της πόλης.
For a long period of time, a particular point in the commercial center of Athens, stands out , as a prime example of disregard and indifference, dominating public space. Where Kolokotronis Street meets Lekka Str. , in one of the most central part of the city, a crossroad, there was a sidewalk corner with a tree, fighting for survival between parked vehicles, scooters, trash.
One of the many, small open spaces of our city, which are fortunate enough to be considered «openings» in the dense urban fabric, a relatively wide sidewalk with some relative views but at the same time, misfortunate enough, due to those qualities, to be used as informal parking space with bulky garbage literally precluding the passage, leading pedestrians on using the street instead, with the risk for human life that goes with it.
Thus , a team of atenistas act! , decided to demonstrate how a small neglected public space, could mutate into a «place.» A place that could be «inhabited» by pedestrians and city walkers. In a place that could offer the possibility of passive leisure, pausing for a moment and perceiving the city, provide a space for socialization. In a self-defensible space against cars, motorcycles, garbage.
Starting from the existing, small mulberry – which miraculously , managed to survive – we built our intervention. Soil and rosemary bushes were added in the tree pit, followed by a small intervention in the manner of strategically placement of public benches . Our aim was to create a protective layout with respect to the tree but at the same time, to offer pedestrians the possibility of inhabiting the space (placemaking!) and to prevent, if possible, the conquest of space by cars, motorcycles and garbage. Meanwhile, tactile paving for blind people was at last, free and unobstructed.
A bench and a tree. These basic elements are enough, for a “place” to be born. A large number of such open spaces exist in our city, which, by means of a minimum effort and small scale intervention, could attribute a maximum positive effect ,for the neighborhood, the pedestrian, the visitor of this city.
5 φωτογραφίες τραβηγμένες όλο το καλοκαίρι. Συστηματικά η χρήση του χώρου ήταν παρκινγκ, οι πεζοί στην άσφαλτο κινδυνεύοντας!
Πριν ένα μήνα ο δήμος έβαλε επιτέλους προστατευτικά κολωνάκια και σταμάτησαν να παρκάρουν τα αυτοκίνητα, τα μηχανάκια συνέχιζαν ανενοχλητα να καταλαμβάνουν πλήρως το χώρο, με χαρακτηριστική την εικόνα της ρόδας πάνω στην διάβαση τυφλών. Ο όγκος των σκουπιδιών μεγάλος, εμπόδιζε και τις ροές πεζών από Λέκκα.
Δράση: Σχέδιο και ξεκινάμε!
